حرم یادآور خاطره های به یاد ماندنی برای سیستان و سیستانی است، بی شک می توان یکی از بزرگترین افتخارات سرزمین سیستان را قیام مردان مرد این منطقه برای خونخواهی حضرت امام حسین (ع) دانست.
در حالی که بشریت در مقابل آن فاجعه بزرگ ساکت بودند دلیر مردان سیستان در همان سال واقعه به پا خواستند و این عمل ننگین را محکوم کردند.
ایمان راسخ به یکتا پرستی و عشق به ائمه اطهار (ع) در دل و جان این مردم ریشه دوانیده به طوریکه اسناد تاریخی چنین نقل می کنند که از دارالاماره بنی امیه تکلیف به سب حضرت علی (ع) شده بود اما چون مردان دارالمؤمنین سیستان با آن مخالفت کردند، مردمان سیستان محکوم به پرداخت 10 مثقال طلا و تراشیدن سر زنان شدند.
مردم سیستان از آن زمان تاکنون به محبت اهل بیت (ع) راسخ هستند و به این محبت ثابت قدم تر شده اند.
در این راستا و همین باور برپایی مجالس اهل بیت (ع) و سوگواری ایام محرم به همراه برگزاری مراسم تعزیه در سیستان از رونق خاصی برخوردار است و اکنون زیارتگاه ها و قدمگاه های فراوانی زینت بخش این دیار شده است.
از جمله این زیارتگاه ها می توان به زیارت خواجه مهدی، بی بی دوست، ابوالفضل (ع)، قدم گاه امام حسین (ع) و شاهزاده اسماعیل اشاره کرد.
مردمان مناطق مختلف کشور و نیز کشورهای همجوار با استان سیستان و بلوچستان نیز برای برآورده کردن حاجت های خود به این زیارتگاه ها مشرف می شوند.
واقعه جانسوز کربلا و اسیران اهل بیت (ع) با همه ابعادی که داشت در مدت 40 روز یا اندکی بیشتر خاتمه یافت و خبر آن در سال 61 هجری به سیستان رسید.
مردم سیستان وقتی خبر قیام امام حسین (ع) در روز عاشورا
و شهادت ایشان را شنیدند با اینکه 30 سال بود که مسلمان شده بودند، گفتند: "نه نیکو طریقتی بر گرفت یزید که با
فرزندان رسول خدا (ص) چنین کرد" و مردان و زنان غیور سیستانی چون از صلابت و
روحیه پاک معنوی برخوردار بودند و حس یکتا پرستی در آنها تابیدن گرفته بود
به صف ارادتمندان خاندان نبوت پیوسته و از آن بزرگواران طرفداری کردند و با حمله به پادشاه سیستان که طرفدار یزدیان بود «عباد بن زیاد» برادر عبید‌الله بن زیاد او را مجروح و تا پایتخت یزیدیان تعقیب کردند آنها با اعلام سوگواری از امام حسین حمایت کردند و طرفداران یزدیدان زمانه را کشتند و باعدم حمایت از حکومت مرکزی به نوعی خونخواهی از امام حسین کردند و تا به الان راه امام حسین را ادامه می دهند
